تصویری باشکوه از زحل در نزدیکترین فاصله با زمین
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۹۶۹۴۷
یک عکاس نجومی آماتور اخیرا واضحترین تصویر خود از سیاره زحل را ثبت کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، یک عکاس نجومی واضحترین تصویر خود از سیاره زحل را اخیرا به ثبت رساند و این در حالی است که زحل در نزدیکترین فاصله خود به زمین قرار داشت.
سیاره ما روز یکشنبه هفته گذشته در یک رویداد نجومی سالانه که "مقابله"(opposition) نام داشت، مستقیما بین زحل و خورشید قرار داشت و در آن لحظه بود که این غول گازی به ما نزدیک و در فاز کامل خود قرار داشت، بنابراین حتی با چشم غیر مسلح هم امکان رصد این منظره عالی وجود داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
"مقابله" در نجوم موقعیتی است که یک جرم آسمانی(مثلا یک سیاره بیرونی) از ناظر (زمین) نسبت به خورشید در نقطه مقابل(۱۸۰ درجهای) قرار میگیرد. به نحوی که جرم آسمانی مذکور با زمین و خورشید در یک خط و زمین در میانه آن دو قرار میگیرد.
"اندرو مک کارتی"(Andrew McCarthy) عکاسی بود که توانست این لحظه باشکوه را ثبت کند. او پس از آنکه به پشت بام یک پارکینگ طبقاتی رفت، از دو دوربین برای گرفتن بیش از ۱۰۰ هزار عکس از زحل استفاده کرد.
مک کارتی گفت: این تصویر با استفاده از یک تلسکوپ ۱۱ و دو دوربین که یکی برای ثبت تصویر رنگ و دیگری برای ثبت جزئیات از سیاره بود، گرفته شده است. این تصویر از بیش از ۱۰۰ هزار فریم تصویر تکی ایجاد شده است که در مدت زمان حدود ۳۰ دقیقه در ساعات اولیه صبح گرفته شده است.
روز یکشنبه، زحل ۷۵۰ میلیون مایل(۱.۳ میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله داشت و با سرعت متوسط ۶.۰۲ مایل(۹.۶۹ کیلومتر) در ثانیه حرکت میکرد.
در ساعت ۱۸:۰۰ به وقت منطقه زمانی شرقی نیز با قدر ستارهای ۰.۳ میدرخشید. این رویداد هر ۵۴ هفته یک بار اتفاق میافتد، زیرا تقریبا ۲۹.۵ سال طول میکشد تا دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی یک دور کامل به دور خورشید داشته باشد. در سال ۲۰۲۳، زحل در ۲۷ اوت و در سال ۲۰۲۴ در ۸ سپتامبر در این حالت قرار خواهد گرفت.
او گفت: عکاسی از سیارات با عکاسی از دیگر اجرام آسمانی فرق میکند زیرا خود سیارات بسیار کوچک هستند. جریانهای هوا اساسا روی تصویر زحل و مشتری یا هر اجرام دیگری تاثیر میگذارد بنابراین بسیار مهم است که شما آرامترین آسمان ممکن را داشته باشید.
مک کارتی پس از آن که وضعیت آب و هوا را مشاهده کرد و دریافت که لس انجلس در برخی نقاط آسمانی صاف دارد راهی آنجا شد و از فیلتر نور مادون قرمز برای ثبت شکل سیاره و حلقههای آن استفاده کرد.
او گفت: این ابزار مقدار نوری که از آن عبور میکند را محدود میکند و و این به من اجازه داد تا جزئیات بسیار واضحی از سیاره و حلقه آن ثبت کنم.
اندرو مک کارتیعشق اندرو به کیهان از زمانی شروع شد که او فقط ۹ سال داشت و برای نخستین بار از حیاط خانهاش و با تلسکوپ پدرش توانست زحل را رصد کند.
در ماه مه، اندرو تصویری ۲۸۶ مگاپیکسلی از خورشید در شدیدترین دوره فعالیت خورشیدی در چند دهه اخیر را ثبت کرد.
این تصویر گویهای آتشین عظیمی را نشان میدهد که روی سطح خورشید میچرخند و میتوان آنها را بزرگنمایی کرد تا توده آتشین کامل را با جزئیات بسیار زیاد مشاهده کرد.
چندی پیش نیز یک ویدیو تایم لپس از تغییرات ماه کامل در طول یک سال در آسمان منتشر کرد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۹۶۹۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اگر ماه ناگهان در آسمان ناپدید شود چه اتفاقی میافتد؟
ایتنا - دیدگاه غالب علم امروز این است که ماه دستکم ۴.۵ میلیارد سال است که دور زمین میچرخد. به بیان ساده، از میلیاردها سال پیش تا کنون، در گردش زمین به دور خورشید، حضور ماه دور سیاره ما تثبیت شده است.
اخترفیزیکدانان میگویند که به احتمال بسیار زیاد ماه درپی برخورد جرمی آسمانی به زمین شکل گرفته است. به گفته آنها، میلیاردها سال پیش، جرمی به اندازه مریخ به سیاره ما برخورد کرد و در اثر این برخورد، خردهریزههای سیارهای را به فضا فرستاد. درنهایت، این مواد بهدلیل گرانش به هم پیوستند و جرمی را تشکیل دادهاند که امروز آن را با نام ماه یا همان قمر زمین میشناسیم.
وبسایت اسپیس، با انتشار گزارشی در این زمینه، به این پرسش پرداخته است که بهراستی اگر ماه یکباره در آسمان ناپدید شود چه اتفاقی میافتد؟
تمامی اشکال حیات روی زمین بهقدری به وجود ماه عادت کرده و با آن سازگار شدهاند که شاید بهسختی بتوان تصور کرد که در نبود ماه چه اتفاقی رخ خواهد داد.
اما آیا ماه اساسا ممکن است دور یا از نظر ناپدید شود؟ اگر ماه ناپدید شود دقیقا چه اتفاقی میافتد؟
نوا پترو، دانشمند پروژه آرتمیس۳ ناسا، میگوید، درواقع از نظر عملی احتمال اینکه رویدادی نجومی باعث شود که ماه از میان برود خیلی کم است.
او میگوید تنها حالت قابل تصور برای چنین چیزی این است که برخوردی عظیم با ماه رخ دهد. به گفته او، برخوردی مشابه همان برخورد بزرگ با زمین، که باعث شکلگیری ماه شد، ممکن است روزی هم سبب از هم پاشیده شدنش شود.
او میگوید اما خوشبختانه خورشید و سیارات آن بیشتر اجرام بزرگ منظومه شمسی را بلعیدهاند. به گفته پترو، با وجود آنکه ممکن است سیارهای سرگردان از فضای میانستارهای وارد منظومه شمسی شود و چنین چیزی رخ دهد، اما احتمال برخورد آن با ماه بسیار کم است.
در صورت نابودی ماه چه اتفاقی برای زمین میافتد؟
پترو میگوید بیایید فرض کنیم که این اتفاق بیفتد و ماه ناپدید شود و زمین نسبتا دستنخورده باقی بماند، در این صورت چه پیش میآید؟
از نظر فرآیندهای فیزیکی، یکی از قابل توجهترین اختلالات گرانشی ناشی از ماه بر روی زمین، تاثیر بر جزر و مد اقیانوسهاست. اگر ماه نابود شود، حیات دریایی در مناطق جزر و مدی یا میمیرد یا با آن سازگار میشود، در این صورت احتمالا شاهد فروپاشی آن دسته از اکوسیستمهای اصلی خواهیم بود که برای تامین منابع غذاییشان به مناطق جزر و مدی وابستهاند.
با در نظر گرفتن اینکه تقریبا سه چهارم جمعیت جهان در فاصله ۵۰ کیلومتری اقیانوس زندگی میکنند، میتوان نتیجه گرفت که میلیاردها نفر غذایشان را از مناطق جزر و مدی برداشت یا تهیه میکنند. فروپاشی این اکوسیستم برای جوامع ساحلی فاجعهبار خواهد بود.
جزر و مد همچنین در تنظیم کلی گرمای اقیانوس نقش مهمی دارد. آب سردتر و عمیقتر اقیانوس هنگام جزر و مد به خلیجها و دهانهها کشیده میشود و دمایش بالا میرود. جزر و مد اقیانوسی همچنین در تنظیم آب و هوای ساحلی نقش دارند.
از میان رفتن ناگهانی نیروهای کشندی پشت این سازوکارها، تاثیر بسیاری بر پراکندگی و توزیع گرما و انرژی در سراسر سیاره ما خواهد داشت و چهره زمین را بکلی تغییر خواهد داد.
افزون بر این، یکی از اصلیترین اثرها و پیامدهای ناپدید شدن ماه فورا ظاهر نخواهد شد، بلکه مدتی طول میکشد تا آشکار شود. واقعیت این است که طول شبانهروز زمین ۲۴ ساعت است و اگر تعادل موقت کنونی میان نیروهای کشندی گرانشی ماه و خورشید وجود نداشت، این میزان به بیش از ۶۰ ساعت میرسید.
دانشمندان میگویند حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، زمانی که ماه شکل گرفت، بسیار به زمین نزدیکتر بود. به بیان دیگر، در آن زمان سیاره ما بسیار سریعتر از اکنون به دور خود میچرخید و طول شبانهروز کمتر از ۱۰ ساعت بود.
پس از آن، ماه بهتدریج از زمین دور شد و مقداری از تکانه زاویهای زمین را گرفت، و درنتیجه، چرخش زمین کند شد و به اینجا رسید که، همانطور که همه میدانیم، یک شبانهروز زمین اینک ۲۴ ساعت طول میکشد.
درپی حذف ماه از معادلات گرانشی با زمین میتوان گفت که در این سناریو فصلهای قابل پیشبینی از میان میروند و چنین چیزی سکونتپذیری زمین را تحت تاثیر قرار میدهد و شرایط دشواری برای گونههای حیات پیش میآورد.
در پی از میان رفتن ماه چه اتفاقی برای حیات روی زمین میافتد؟
از نظر زیستی، بسیاری از گونهها و اکوسیستمهای زمینی وابستگی عمیقی به اثرات فیزیکی ماه دارند. از این گذشته، حیات با ماه و چرخههای آن بهمنزله یکی از شرایط محیطی مهم تکامل پیدا کرده است. چرخه حیاتی یا رفتاری برخی گونهها براساس چرخههای ماه شکل گرفته است. نور ماه برای برخی از گونههای پرندگان نشانه سفرهای مهاجرتی است. این موضوع درمورد تخمریزی برخی گونههای دریایی نیز صادق است.
ماه همچنین منبع نوری برای گونههای شبگرد و شبزی، بهویژه برای شکارچیان شب، به شمار میرود. شواهد علمی نشان دادهاند که پستانداران کوچک هنگام ماه کامل، یعنی زمانی که نور بیشتری وجود دارد، بهدلیل خطر شکارشدن فعالیتشان را محدود میکنند. اگر این نور وجود نداشته باشد طعمهها بر شکارچیانشان مزیتی انکارناپذیر خواهند داشت.
تاثیر نابودی ماه بر اکتشاف و فرهنگ
انسان و ماه از جهات بسیاری رابطهای عمیق دارند. ماه نخستین جرم فرازمینی بود که انسان روی آن قدم گذاشت و ناپدید شدن آن تاثیر زیادی بر اکتشاف فضایی خواهد داشت. ماه، در عین حال، ایستگاهی مهم برای سفرهای نجومی بزرگتر آینده به شمار میرود و با اتکا به آن میتوان سفرهای دوردست فضایی در اعماق منظومه شمسی را تصور کرد.
پترو در عین حال خاطرنشان میکند که ماه یک کپسول زمانی حاوی اطلاعاتی از منظومه شمسی اولیه نیز به شمار میرود. ما با بررسی ماه میتوانیم سرنخهایی درمورد چگونگی تکامل خورشید، تاریخچه دهانههای برخوردی روی سطح ماه و چگونگی آن در مراحل اولیه منظومه شمسی به دست آوریم.
به گفته او، با از دست دادن ماه یکی از بهترین منابعمان برای درک خاستگاه زمین را از دست خواهیم داد.
ماه همچنین مقادیر قابل توجهی آب یخی دارد که میتواند در آینده منبع مهمی را برای ماموریتهای فضایی فراهم کند.
نقش ماه در فرهنگ انسانی را نیز نباید از یاد برد. در طول تاریخ تمدن انسان، افسانهها، داستانها، نقاشیها، شعرها و ترانههای بیشماری درباره ماه نوشته و ساخته شده است. تقویم قمری نیز در جشنهای مذهبی سراسر جهان نقش اصلی دارد و ناپدید شدن ماه، بیتردید، تاثیر شگرفی بر چند دین و آیین و باور رایج در سراسر جهان خواهد داشت.
به گفته پترو، اگر ماه به هر دلیل ناگهان ناپدید شود، پیامدهای فیزیکی، زیستی و نمادین بسیاری را برای سیاره ما، برای حیات روی آن و برای ساکنان زمین به همراه خواهد داشت.