کشف سیاره‌ای کوچک که در حال حرکت به سمت زمین است
تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۷۴۸۵۶
دانشمندان سیارکی را کشف کردند که به سمت منظومه شمسی در حال حرکت است و در سال ۲۰۳۱ به خورشید می‌رسد.
به گزارش برنا؛ منظومه شمسی مملو از اجسام شگفت انگیز از گذشته باستانی جهان است، اما اخیرا مشخص شد که یکی از اجرام آسمانی در حال حرکت به سمت زمین است. ستاره شناسان یک سیاره کوچک را در مسیری که در مدار ۶۰۰ هزار ساله خودش ملاقاتی با خورشید خواهد داشت، کشف کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این سیارک 2014 UN271 نام دارد و به تازگی در داده‌های اخذ شده بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ از پروژه بررسی انرژی تاریک DES کشف شد. دانشمندان قطر این سیارک را بین ۱۰۰ تا ۳۷۰ کیلومتر تخمین زدند و اگر یک دنباله دار خارج از منظومه باشد، دنباله داری بسیار بزرگ است. پروژه DES، بررسی در طیف نوری مرئی و نزدیک به مادون قرمز است که هدفش بررسی پویایی جهان و رشد ساختار‌های مقیاس بزرگ است.
دانشمندان می‌گویند: " این سیارک در مقیاسی مشابه، اگر بزرگتر نباشد؛ مانند دنباله داری بزرگی به نام C/1729 P 1 است که تقریبا بزرگترین برجسته‌ترین ویژگی 2014 UN271 مسیر حرکت آن به دور خورشید است که به شدت غیرعادی گریزنده از مرکز است و در مدار خود از ابر اورت به درون منظومه شمسی حرکت می‌کند و دوباره به عقب برمی گردد. ملاقات این جرم آسمانی با منظومه شمسی هر ۶۱۲ هزار و ۱۹۰ سال یکبار اتفاق می‌افتد.
تفاوت بزرگ این ملاقات با دیگر دیدار‌های اجرام آسمانی با زمین این است که این بار این ملاقات در نزدیکترین گذر از زمین رخ می‌دهد و می‌توان آن را دید. 2014 UN271 هم اکنون تقریبا 22 AU (واحد نجومی) از خورشید فاصله دارد. هر یک واحد نجومی با فاصله خورشید تا زمان برابر است.
این سیارک در حال حاضر از نپتون به خورشید نزدیکتر ست و در فاصله ۲۰.۷ واحد نجومی است. سیارک کشف شده در حال نزدیک شدن به زمین است و در هفت سال، مسافت اعجاب انگیز هفت واحد نجومی را طی می‌کند. این سیارک در سال ۲۰۳۱ به نزدیکترین فاصله با خورشید می‌رسد و از فاصله ۱۰.۹ از کنار خورشید عبور می‌کند و به مدار زحل می‌رود. این سیارک قبل از نزدیکی با خورشید، دنباله یک دنباله دار معمولی را تشکیل می‌دهد که یک فرآیند طبیعی بخار شدن مواد یخ زده به دلیل گرمای زیاد خورشید است.
گفتنی است؛ ستاره شناسان می‌توانند از این فرصت استثنایی برای بررسی جرم نادر ابر اورت بدون ارسال کاوشگر به مسافتی بیشتر از سیاره پلوتو برخوردار شوند. وقتی این سیارک ملاقات خودش را انجام داد، دوباره در برگشت به تاریکی ابر اورت، صد‌ها سال راه در پیش دارد تا زمانی که به فاصله ۶۰ هزار واحد نجومی یعنی حداکثر فاصله اش با خورشید برسد.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: منظومه شمسی باستانی زمین سیاره نجوم جرم انرژی قطر جهان رشد زحل زمین سیاره منظومه شمسی واحد نجومی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۷۴۸۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دنباله‌دارها، سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها: بازدیدکنندگان فضا
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، کاوش در گستره وسیع فضا، ما را با برخی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های آسمانی روبه‌رو می‌کند. طیف متنوعی از اجرام به دور خورشید می‌چرخند و گهگاه ما را غافلگیر می‌کنند. دنباله دارها مانند گلوله‌های برفی بزرگ یخی هستند که در فضا در حال گشت و گذار هستند. آنها وقتی به خورشید نزدیک می‌شوند دمی درخشان دارند. آنها را به عنوان مسافران کیهانی در سفر در منظومه شمسی در نظر بگیرید. از جمله مشهورترین دنباله دارهای که ممکن است نام آنها را شنیده باشید، دنباله دار هالی است. بررسی دنباله دارها جذاب است زیرا دانشی نو را از روزهای اولیه منظومه شمسی و نحوه شکل گیری آن به ما می‌دهد.
سیارک ها اجرام سنگی هستند که به دور خورشید می‌چرخند و بیشتر در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری یافت می‌شوند. آنها در اشکال و اندازه های مختلف، از سنگریزه ها گرفته تا تخته سنگ های غول پیکر وجود دارند. گاهی اوقات، سیارک ها ممکن است از مدار خود خارج شوند و به سمت زمین بیایند. هنگامی که آنها وارد جو زمین می‌شوند به شهاب سنگ تبدیل می‌شوند.
هنگامی که یک شهاب سنگ وارد جو زمین شود، در اثر اصطکاک با هوا می‌سوزد و رگه ای از نور در آسمان به نام شهاب ایجاد می‌کند. گاهی اوقات، یک شهاب سنگ از سفر آتشین خود جان سالم به در می‌برد و بر روی زمین فرود می‌آید. دانشمندان شهاب‌سنگ‌ها را بررسی می‌کنند تا درباره موادی که میلیاردها سال پیش منظومه شمسی ما را تشکیل داده‌اند بیشتر بیاموزند. همچنین گهگاه بارش‌های شهابی به وقوه می‌پیوندد. این اتفاق زمانی می‌افتد که زمین از میان دنباله‌ای از گرد و غبار و زباله‌هایی که یک دنباله‌دار بر جای گذاشته است می‌گذرد. این زباله ها در جو می‌سوزند و نمایشی دیدنی ایجاد می‌کنند. یکی از معروف ترین بارش های شهابی، بارش برساوشی است که هر سال در ماه اوت اتفاق می‌افتد.
اکنون که از دنباله‌دارها، سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها بیشتر می‌دانید، به یاد داشته باشید که هر چند وقت یکبار به آسمان شب نگاه کنید! چه کسی می‌داند، شاید تصادفاً چشم‌تان به این بازدیدکنندگان شگفت انگیز از فضا خورد!
انتهای پیام/
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت